انواع فلنج

همانطور که قبلاً توضیح داده شد، پرکاربردترین انواع فلنج ASME B16.5 عبارتند از: گردن جوش، Slip On، Socket Weld، Lap Joint، Threaded و Blind flange. در زیر شرح و تعریف کوتاهی از هر نوع را خواهید دید که با یک تصویر دقیق تکمیل شده است.

رایج ترین انواع فلنج

فلنج گردن جوش

فلنج های گردن جوشکاری در هاب مخروطی بلند به راحتی قابل تشخیص هستند که به تدریج از لوله یا اتصالات به ضخامت دیواره می رسد.

توپی مخروطی بلند تقویت کننده مهمی را برای استفاده در چندین کاربرد شامل فشار بالا، دمای زیر صفر و / یا بالا فراهم می کند. انتقال صاف از ضخامت فلنج به لوله یا ضخامت دیواره اتصالات که توسط مخروطی ایجاد می شود، در شرایط خمش مکرر، ناشی از انبساط خط یا سایر نیروهای متغیر، بسیار سودمند است.

این فلنج ها برای مطابقت با قطر داخلی لوله یا اتصالات حفاری هستند بنابراین هیچ محدودیتی در جریان محصول وجود نخواهد داشت. این از تلاطم در مفصل جلوگیری می کند و فرسایش را کاهش می دهد. آنها همچنین توزیع تنش عالی را از طریق هاب مخروطی ارائه می دهند و به راحتی برای تشخیص عیب رادیوگرافی می شوند.

این نوع فلنج به یک لوله یا اتصالات با یک نفوذ کامل، جوش V (Buttweld) جوش داده می شود.

فلنج Slip On

استحکام محاسبه شده از یک فلنج Slip On تحت فشار داخلی در حد دو سوم فلنج های Welding Neck است و عمر آنها در برابر خستگی حدود یک سوم طول عمر دومی است.

اتصال با لوله با 2 جوش فیله و همچنین در خارج و همچنین در داخل فلنج انجام می شود.

اندازه X روی تصویر تقریباً عبارتند از:
ضخامت دیواره لوله + 3 میلی متر.

این فضا برای آسیب نرساندن به صفحه فلنج در طول فرآیند جوشکاری ضروری است.

یک عیب فلنج این است که اصل همیشه ابتدا باید یک لوله جوش داده شود و سپس فقط یک اتصالات. ترکیب فلنج و زانویی یا فلنج و سه راهی امکان پذیر نیست، زیرا اتصالات نامگذاری شده انتهای مستقیم ندارند، که در فلنج Slip On کاملاً لغزنده است.

فلنج جوش سوکت

فلنج های Socket Weld در ابتدا برای استفاده در لوله کشی فشار بالا با اندازه کوچک توسعه یافتند. استحکام ساکن آنها برابر با فلنج های Slip On است، اما استحکام خستگی آنها 50٪ بیشتر از فلنج های Slip On با دو جوش است.

اتصال با لوله با 1 جوش فیله در قسمت بیرونی فلنج انجام می شود. اما قبل از جوشکاری باید بین فلنج یا فیتینگ و لوله فاصله ایجاد کرد.

ASME B31.1 1998 127.3 آماده سازی برای جوشکاری (E) جوش سوکت می گوید:
در مونتاژ اتصال قبل از جوشکاری، لوله یا لوله باید تا حداکثر عمق وارد سوکت شود و سپس تقریباً 1/16 اینچ (1.6 میلی متر) از تماس بین انتهای لوله و شانه سوکت دور شود.

هدف از ترخیص کف در جوش سوکت معمولاً کاهش تنش پسماند در ریشه جوش است که ممکن است در طول انجماد فلز جوش رخ دهد. تصویر اندازه گیری X برای شکاف انبساط را به شما نشان می دهد.

نقطه ضعف این فلنج درست شکافی است که باید ایجاد شود. توسط محصولات خورنده و عمدتاً در سیستم های لوله فولادی ضد زنگ، ترک بین لوله و فلنج می تواند مشکلات خوردگی ایجاد کند. در برخی از فرآیندها این فلنج نیز مجاز نیست. من در این مورد متخصص نیستم، اما در اینترنت، اطلاعات زیادی در مورد اشکال خوردگی پیدا خواهید کرد.

همچنین برای این تعداد فلنج، این اصل همیشه ابتدا باید یک لوله و سپس فقط یک اتصالات جوش داده شود.

فلنج مشترک لبه

فلنج های مفصل لبه دارای ابعاد مشترک مشابه هر فلنج دیگری است که در این صفحه نامگذاری شده است، اما صورت برجسته ای ندارد، آنها همراه با "Lap Joint Stub End" استفاده می شوند.

این فلنج‌ها تقریباً مشابه فلنج Slip On هستند، به استثنای شعاع در تقاطع سطح فلنج و سوراخ برای قرار دادن بخش فلنجی انتهای Stub.

توانایی نگه‌داشتن فشار آن‌ها در مقایسه با فلنج‌های Slip On کمی بهتر است و عمر خستگی مونتاژ تنها یک دهم فلنج‌های Welding Neck است.

آنها ممکن است در تمام فشارها مورد استفاده قرار گیرند و در محدوده اندازه کامل موجود هستند. این فلنج ها روی لوله می لغزند و به آن جوش داده نمی شوند و یا به آن متصل نمی شوند. فشار پیچ و مهره با فشار فلنج در پشت لپ لوله (Stub End) به واشر منتقل می شود.

فلنج های Lap Joint مزایای خاصی دارند:

• آزادی چرخش در اطراف لوله باعث می شود تا سوراخ های پیچ و مهره فلنج مخالف هم قرار بگیرند.
• عدم تماس با سیال در لوله اغلب امکان استفاده از فلنج های ارزان قیمت فولاد کربن با لوله های مقاوم در برابر خوردگی را فراهم می کند.
• در سیستم هایی که به سرعت فرسایش یا خورده می شوند، فلنج ها ممکن است برای استفاده مجدد نجات داده شوند.

پایان خرد

یک Stub End همیشه با فلنج Lap Joint به عنوان فلنج پشتیبان استفاده می شود.

این اتصالات فلنجی در کاربردهای کم فشار و غیر بحرانی اعمال می شود و روشی ارزان برای فلنجینگ می باشد.
به عنوان مثال، در یک سیستم لوله فولادی ضد زنگ، فلنج فولاد کربنی را می توان اعمال کرد، زیرا آنها با محصول موجود در لوله تماس ندارند.

انتهای خرد تقریباً در تمام قطرهای لوله موجود است. ابعاد و تلورانس های ابعادی در استاندارد ASME B.16.9 تعریف شده است. پایانه های خرد مقاوم در برابر خوردگی (اتصالات) در MSS SP43 تعریف شده است.

فلنج رزوه ای

فلنج های رزوه ای برای شرایط خاص استفاده می شوند و مزیت اصلی آنها این است که می توان آنها را بدون جوشکاری به لوله وصل کرد. گاهی اوقات از جوش آب بند نیز همراه با اتصال رزوه ای استفاده می شود.

اگرچه هنوز در اکثر اندازه ها و درجه بندی های فشار موجود است، اتصالات پیچی امروزه تقریباً به طور انحصاری در اندازه های کوچکتر لوله استفاده می شود.

فلنج یا اتصالات رزوه ای برای سیستم لوله با ضخامت دیواره نازک مناسب نیست، زیرا برش نخ روی لوله امکان پذیر نیست. بنابراین، ضخامت دیواره ضخیم تر باید انتخاب شود ... ضخیم تر چیست؟

راهنمای لوله کشی ASME B31.3 می گوید:
در جایی که لوله فولادی رزوه می شود و برای سرویس بخار بالای 250 psi یا برای سرویس آب بالای 100 psi با دمای آب بالاتر از 220 درجه فارنهایت استفاده می شود، لوله باید بدون درز باشد و ضخامتی حداقل برابر با جدول 80 ASME B36.10 داشته باشد.

فلنج کور

فلنج های کور بدون سوراخ تولید می شوند و برای خالی کردن انتهای لوله ها، شیرها و دهانه مخازن تحت فشار استفاده می شوند.

از نقطه نظر فشار داخلی و بارگذاری پیچ، فلنج های کور، به ویژه در اندازه های بزرگتر، پر فشارترین انواع فلنج هستند.

با این حال، بیشتر این تنش ها از نوع خمشی نزدیک به مرکز هستند و از آنجایی که قطر داخلی استانداردی وجود ندارد، این فلنج ها برای کاربردهای دمایی با فشار بالاتر مناسب هستند.